Konni Grasanci

Konni Grasanci (ang. Chaos Marauder Horsemen)- lekka jazda wspierająca niszczące najazdy Chaosu na Stary Świat.

Opis

Pierwszymi wojownikami w armii Chaosu, którzy smakują krwi wroga są jadący wierzchem zwiadowcy znani wrogom jako Konni Grasanci.

Wiele północnych plemion postrzega konie w najlepszym przypadku jako stworzenia, które należy traktować z podejrzliwością, a w najgorszym przypadku jako niebezpieczny kłopot. Jednakże, są i takie, jak chociażby Hungowie, które prowadzą wędrowny tryb życia – dla nich wierzchowiec jest nieodłączną częścią bytu. Członkowie tych plemion podobni są do swych gorącokrwistych koni żyjących na stepach. Większość dzieci potrafi dosiadać konia zanim zdoła unieść swój pierwszy miecz. W czasie rytuału przejścia, młody członek plemienia musi odnaleźć i pojmać dzikiego ogiera i podporządkować go swej woli, albo zginąć pod jego kopytami. W czasie, kiedy staje się mężczyzną, on i jego wierzchowiec stają się jednym i są bliżsi żyjącym w dziczy centaurom niż kompanom z plemienia.

Konie żyjące w plemionach są potężnymi bestiami o podłym usposobieniu i silnych nogach. Kiedy jeździec oswoi wierzchowca, ten będzie mu lojalny aż do śmierci, lecz pozostanie dziki i nieokiełznany w stosunku do obcych. Skarmiane ludzkim mięsem i pojone rozcieńczoną wodą krwią, owe niezależne stworzenia mają w oczach błysk inteligencji i gotowe są deptać, kopać i gryźć niczym szalone, kiedy dojdzie do walki wręcz.

W bitwie żyjące na stepach plemiona przewyższają szybkością i mobilnością najprzedniejszych nawet jeźdźców Starego Świata. Jazda z północy potrafi jednocześnie robić uniki i zmieniać kierunek. Potrafią kierować wierzchowcami najlżejszym ruchem ciała czy kolan, co pozwala im walczyć obydwiema rękami.

Taktyka

Konni Grasanci wypuszczają się daleko przed główną kolumnę, galopując wokół linii przeciwnika i odcinając mu wszystkie drogi ucieczki. Kiedy wróg decyduje się na odwrót to właśnie ci jeźdźcy ścigają uciekinierów. To zawołani myśliwi, prawdziwi panowie stepów, są bowiem szybcy niczym wiatr i bezlitośni niczym mroźna burza.

Niektórzy z tych konnych wojowników preferują ciężkie oszczepy i topory do rzucania, a jeźdźcy kręcą się w siodłach, by dosięgnąć w galopie możliwie największej liczby wrogów. Niektórzy władają nabijanymi kolcami cepami, łapią wroga za żebra lub za szyję i ciągną za koniem, póki jego ciało nie zmieni się w papkę krwi i kości. I nie ma przed nimi ucieczki, bowiem nade wszystko kochają polowanie i będą ścigać wroga aż do wycieńczenia, kiedy to zaczyna się dla nich prawdziwa, makabryczna zabawa.

Źródła

Księga Armii: Wojownicy Chaosu- str. 45