,,Powiedz im żem krul. Wschud nalerzyć do orki. Wschud nalerzyć do Morglum. Wschud jezd zielony"
- Morglum Łamikark
Orkowie to najbardziej rozpoznawalna rasa zielonoskórych. To humanoidalne formy życia o zielonej skórze, rozrośniętych mięśniach, kłach oraz ilorazie inteligencji porównywalnym do długości szyi. Stanowią ogromne zagrożenie dla mieszkańców wschodnich prowincji Imperium, gdyż orkowie z lubością najeżdżają krainy ludzi. Orki rosną przez niemal całe życie, zaś ich ostateczny wzrost jest wyznacznikiem pozycji społecznej.
Fizjologia
Typowy ork jest wyższy od przeciętnego człowieka czy elfa . Orki charakteryzują się długimi ramionami i krótkimi nogami, wielkimi mięśniami ramion poruszającymi się pod twardą zieloną skórą, a ich szczęki wyposażone są w ostre kły w tym dwa wystające z żuchwy. Mają paciorkowate czerwone oczy i są naturalnie łysi. Zwykle wysokie na sześć stóp, mogą mieć nawet siedem stóp wysokości, gdy są w pełni wyprostowane. Szanują władzę i siłę, i naturalnie dążą do tego, by stawać się coraz silniejsi, gdy dorastają w swoim społeczeństwie. Chociaż brakuje im nawet najbardziej podstawowych informacji, takich jak wiedza o bardziej rozwiniętych rasach, Orkowie posiadają olbrzymi spryt i instynkt przetrwania, ale rzadko przyjmują nową taktykę, aby zastąpić ją zamiłowaniem do brutalności z bliska.
Inną dziwną cechą rasy Orków jest ich zdolność do wzrastania zarówno pod względem siły, jak i wzrostu w miarę starzenia się. Gdy ork starzeje się i wygrywa więcej bitew, zaczyna rosnąć w nadzwyczajnym tempie, do tego stopnia, że gdyby nie był pokonany przez jeszcze silniejszego wroga w bitwie, Ork nadal będzie rósł do końca życia. W rzeczywistości mówi się, że Ork nigdy naprawdę nie umrze ze starości, bo do tego czasu byłby już pokonany przez wroga nawet większego niż on sam lub po prostu zabity przez szeregowych wojowników.
Życie w społeczeństwie orków
Orkowie tworzą społeczeństwa plemienne, w których władzę sprawuję najsilniejszy osobnik. W ich społeczeństwie, obowiązkiem silnego jest pomiatanie słabszymi. Nie mają specjalnie skomplikowanego systemu wierzeń. Wierzą w boskich bliźniaków Gorka i Morka, będących uosobieniem cech idealnego orka: są silni, niepowstrzymani, brutalni i mają ogromne... szczęście. Ale i tak nikt się do nich nie modli, bo to oznaka słabości.
Wojna jako cel życia
Orki żyją, aby walczyć. Ich przywódcą wojskowym zostaje osobnik, który wyróżnia się okrucieństwem i brutalnością. Nie mają absolutnie żadnej taktyki - opierają się wyłącznie na swojej sile i zawziętości (Brzmi jak dobry plan). Ci wodzowie, którzy są nieco bystrzejsi opanowali trudną taktykę podpatrywania cudzej taktyki, przez co czasami ich kawaleria zamiast frontalnie uderzać na silniejszego wroga, może próbować go okrążyć. Mimo to, najczęściej każda taktyka bierze w łeb, bo np. orkowi jeźdźcy dzików postanowili sami wygrać bitwę, ale zgubili się podczas szarży i zamiast wroga, zaatakowali konkurencyjny odział orkowej piechoty.
Kiedy plemiona wyruszają na wojnę (a wyruszają bardzo często), tworzą oddziały twardych wojowników o nazwie Orkowe Chopaki (Orc Boyz) lub po prostu Chopaki (Da Boyz). Orkowe Chopaki następnie formują się w jednostki, zwane Mobami, które są prowadzone przez największych w ich określonej grupie czyli Duża Szefów. Na polu walki moby Orków wyróżniają się własnymi symbolami lub oznaczeniami, które najczęściej są wyświetlane na tarczach, sztandarach lub totemach. Powszechną praktyką jest chwalenie się własną siłą, oraz wredne kpiny z innych mobów. Naturalnie prowadzi to do panczów, i rzeczywistej walki między rywalizującymi grupami. Jednostka orków przenosi na pole bitwy szereg uzbrojenia, takich jak długie włócznie, różnorodne ostrza toporów, gigantyczne topory, zakrwawione kije, zardzewiałe miecze. Każda broń należąca do orków jest nazywana choppami i są utrzymywane w stanie w kiepskim stanie. Dla Orka bezużyteczny oręż jest pewnym znakiem, że walka jest z góry przegrana. Przed bitwą moby Orków Bojków są znane z głośnych wrzasków i tupania w ziemię jako środka zastraszania i jako sposobu na podkręcenie u Orków adrenaliny. Gdy bitwa trwa za długo, zaczynają się walki, które wybuchają pomiędzy jednostkami lub rywalizującymi mobami, a drwiny i kamienie są rzucane tam i z powrotem. Często wśród tłumu zielonoskórych wysuwa się jeden z Debeściaków jako dyscyplinarna postać, aby powstrzymać taką niechęć przed wymknięciem się spod kontroli. Kiedy ich Herszt ryknie swoim Waaagh !, Orkowie znani są z tego, że zawsze odpowiadają co łączy się w przerażający ryk bojowy. Gdy bitwa się rozpocznie, Orkowie mogą ostatecznie uwolnić całą swoją przemoc i siłę w jeden wstrząsający ładunek.
Hersztowie - są najsilniejszymi ze swego plemienia wojownikami, którymi kieruje największa wola walki i zabijania w imię Gorka i Morka.
Duża Szefowie - sprawują władzę nad mniejszymi częściami hordy
Szefowie - dużo mniejsi władzą dowódcy armii, należący do bohaterów.
Szamani - potrafią władać zaklęciami z domeny dużego ŁAAA!, czyli czarów zsyłanych wprost od Gorka i Morka. Zwykle działają poniekąd jako doradcy Hersztów, lecz zdarza się, że sami stają się przywódcami plemion jak np. Wurrzag Ud Ura Zahubu
Orkowe Chopaki - Podstawowa grupa walczących orków
Orkowie Debeściaki - porucznicy i egzekutorzy w plemionach orków o dużych zdolnościach bojowych
Ucznicy orkuf - orki które postanowiły chwycić za łuki i walczyć na dystans
Orki na dzikach - kawaleria Orków, różniąca się od Wilczych Jeźdźców i Jeźdźców Paszczaków zarówno siłą i wierzchowcem, jak i szarżą. Są brutalnymi, wyrachowanymi wojownikami, dosiadającymi bojowych dzików, złośliwych stworzeń, gotowych w każdym razie ugryźć, zranić, bądź kopnąć przeciwnika, a nawet swego orkowego pana.
Znani orkowie
