Pirackie miasto-państwo, położone na wyspie na Morzu Tileańskim. Władzę sprawuje w nim Król Piratów, wybierany corocznie przez kapitanów przebywających wówczas w porcie statków. Otoczone jest solidnymi murami i chronione od ataków ze strony morza przez wielkie machiny wojenne. Pomiędzy Sartosą a kontynentem płynie zabójczy prąd, zwany Pirackim Prądem, a który uniemożliwia lądowanie na północy wyspy. Na południu okalają ja Piaski Czaszki.
Większość ościennych władców uważa Sartosę za "wrzód na dupie" wszystkich uczciwych ludzi szczególnie kupców i marynarzy, kapitanów statków, lecz jest to też miejsce gdzie można prawie wszystko kupić i sprzedać płacąc "opłatę portową" w wysokości 5% ceny ładunku za bezpieczeństwo ze strony piratów. W stoczniach na wyspie można też spotkać pracujących tu Krasnoludów.
Obecnym królem piratów jest Księżniczka piratów z Sartosy - jak dotychczas jest ona sobą najdłużej sprawującą swój urząd jest niewysoką bardzo atrakcyjna kobieta o głębokich błękitnych oczach i długich bląd włosach, patrząc na nią nikt by w niej nie rozpoznał legendy mórz jednak biada temu, kto weźmie ją za słabą niewiastę bo będzie to najprawdopodobniej jego ostatnia pomyłka.
Historia[]
Wyspa Sartosa ma skaliste wybrzeże i surowe wnętrze. Elfy miały tam kolonię, która została później zajęta przez Tileańczyków z kontynentu. Niestety zbudowane przez nich miasto zostało zniszczone przez Mroczne Elfy działające w porozumieniu z flotą Settry. Prawie cała ludność zginęła lub została wzięta w niewolę. Miasto Sartosa przez długi czas pozostawało w stanie ruiny. W końcu na wyspie wylądowali najeźdźcy nordyccy, którzy z łatwością pokonali rozproszonych mieszkańców i niewielki garnizon wojsk z Luccini. Z tej bazy Norwedzy spustoszyli wybrzeża Tilei, aż zostali pokonani w bitwie morskiej u wybrzeży Cappo Cinno. Pozostałych przy życiu Norsemenów Luccini wynajął jako najemników i pozwolił im pozostać na wyspie, by jej strzegli. Ich potomkowie zostali jednak rozgromieni przez flotę korsarzy z Araby dowodzoną przez Nafala Muqa w 1240 roku. Korsarze utrzymali się na wyspie przez około dwieście pięćdziesiąt lat, w czasie których stanowili ciągłe zagrożenie. Na morzach wokół Sartosy stoczono kilka bitew morskich między Korsarzami a galerami Lucciniego, Remasa i Tobara. Ostatecznie wyspa została wyrwana z rąk Korsarzy przez armię najemną dowodzoną przez Luciano Catenę. Był on księciem Luccini i potomkiem, jak sugeruje jego nazwisko, boskich bliźniaków Lucana i Lucciny. Emir Abd al Wazaq i jego Korsarze zostali zepchnięci do swojej twierdzy w mieście Sartosa i zmuszeni do poddania się po długim i niezwykle krwawym oblężeniu. Luciano pozwolił Al Wazaqowi na ucieczkę do Araby w zamian za pozostawienie znacznego zasobu skarbów, głównie dzieł sztuki zrabowanych z Tilei. Al Wazaq musiał także oddać swój ogromny harem, który w desperacji wyszkolił, by bronił go jako osobisty ochroniarz. Zostali oni natychmiast zwerbowani przez Tileańczyków jako regiment najemników! Reszcie ocalałych Korsarzy pozwolono pozostać i zostali oni zatrudnieni przez Luciano do służby w jego flocie. Była to jedna z pierwszych okazji, by najemnicy z Araby zostali zatrudnieni przez tileańskiego generała. Luciano i jego spadkobiercy przez pewien czas rządzili Sartosą jako księstwem. W tym czasie miasto zostało odbudowane i wzmocniono jego obronę. Wkrótce stało się ono bazą dla floty najemnej książąt Luccini. Ten krótki okres stabilności nie miał jednak trwać długo. Wiele kontyngentów najemników zajmowało teraz twierdze w różnych częściach wyspy, a niektóre w różnych wieżach fortecy w samym mieście. Coraz częściej dochodziło do buntów przeciwko Księciu, a Sartosa stawała się coraz trudniejsza do kontrolowania. Panowanie księcia nad wyspą skończyło się ostatecznie, gdy zbuntowała się flotylla najemnych galeonów stacjonujących na Sartosie. Wówczas wyspa szybko pogrążyła się w anarchii, a bandy najemników zaczęły się wzajemnie zwalczać. Większość najemników na wyspie zajęła się piractwem, plądrując tileańskie statki i wszystko inne, co pływało po Morzu Tileańskim. Było to o wiele bardziej dochodowe niż wynajmowanie się do walki, ponieważ szanse na przeżycie były większe, podobnie jak potencjalne bogactwa. Różne bandy najemników okupujące wyspę przestały walczyć ze sobą ze zwykłą sobie intensywnością i zaczęły współpracować w swoich pirackich planach. Napady na statki i wybrzeża wokół morza Tileańskiego przyniosły hordy jeńców i zakładników, których nigdy nie odkupiono. Powiększali oni rosnącą populację Sartosy, aż stała się ona znaną, szorstką i tętniącą życiem jaskinią piratów. W końcu przyjął się zwyczaj wybierania "Pirackiego Księcia" Sartosy. Jest to dość wyszukany tytuł dla kogoś, kto tak naprawdę nie rządzi, a jedynie rozstrzyga spory o łupy za pomocą surowej sprawiedliwości. W ciągu wieków, aż do czasów współczesnych, pojawiło się i zniknęło wielu takich książąt. Większość z nich w ten czy inny sposób skończyła bardzo źle! Najdłużej na tronie zasiadała ciesząca się obecnie złą sławą Piracka Księżniczka Sartosa, bez wątpienia dlatego, że jej reputacja jako dziesięciokrotnie bardziej okrutnej niż jej poprzedniczki nie jest przesadzona!
Bitwa o Sartosę
W roku 2522 IC hrabia Noctilus napadł ze swoją flotą na miasto Sartosa 13 dnia Nachhexen. Wspierany przez swoją flotę oblegał Rdzawe Doki, zapuszczając się aż do Oświecenia Indigio Rotha, by wycofać się pod ciosami artylerii obronnej mieszkańców i obecnych w porcie piratów, takich jak Aranessa Saltspite.
Od czasu najazdu Sartosa stała się sczerniałym slumsem. Brukowane ulice są ciemne i cuchnące, a z zarobaczonych szczątków zawalonych budynków wystają postrzępione szczapy spalonego drewna.
Prehistoria (ok. -4419 do ok. -701 IC)[]
-1146 -- Port w Sartosie staje w płomieniach, gdy druzowie pustoszą miasto, szukając łupów i niewolników. Kończą walkę z Neferatą i jej sługusami.
-1020 -- Abruzzi z Sartosy zawiera układ z Neferatą w przebraniu kobiety z Cathay, w zamian za miejsce w Senacie dla jej protegowanego, Neferata pomoże wyspie Sartosy uwolnić się od najazdów Mrocznych Elfów i umocnić swoją pozycję wobec Araby, drugiej potęgi morskiej tamtych czasów, a wszystko to bez konieczności przelewania sartoskiej krwi. Niedługo potem Neferata, nie respektując zawartego paktu, a może za cichą zgodą Abruzzi, napada na wioskę na wybrzeżu Sartosy, nakazując jej ghulom wzięcie pospólstwa jako zakładników, nie zjadając ich. Należało ich następnie wykorzystać jako dar dla korsarzy Druchii.
-850 -- Floty grobowe Settry Niezniszczalnego najeżdżają Sartosę, niosąc zemstę Nehekhary na Willi Neferaty, Khalida Neferhera wyzywa kuzynkę na pojedynek. Neferata ucieka z walki, opuszczając miasto raz na zawsze}.
Era Klasyczna (od 1 do 474)[]
1 -- Według legendy, Tileańskie bliźniaczki Lucan i Luccina znalazły Luccini wśród ruin starożytnego miasta Elfów. W kolejnych wiekach na ruinach dawnych kolonii elfów powstają Remas, Sartosa i Tobaro.
451 -- Czarna Arka Ultimate Oblivion i flota Nieumarłych pod dowództwem Settry Króla Grobowców dokonują połączonego najazdu na Tileę. Tileańskie miasto Sartosa zostaje oblężone i zdobyte, a każdy mieszkaniec, mężczyzna, kobieta i dziecko, zostaje zabrany przez napastników. Jest to pierwszy z długiej serii sojuszniczych najazdów flot Mrocznych Elfów i Nieumarłych na Tilean i inne ludzkie królestwa Starego Świata.
1017 -- Norse Raiders zakładają twierdzę na Sartosie. Spustoszyli tileańskie wybrzeże, aż zostali pokonani w bitwie pod Cappo Cinno. Pozostali przy życiu Norse są zatrudnieni przez Lucciniego do pilnowania wyspy.
Era wojen w Araby (1240 do 1491)[]
1240 -- Sartosa zostaje najechana przez korsarzy z Araby.
1501 -- Sartosa zostaje odbita z rąk korsarzy z Araby przez najemną armię Luciano Cateny, księcia Luccini. Ocalali korsarze mogą zostać i służyć Luciano jako najemnicy w jego flocie. Wyspa staje się księstwem Luccini i siedzibą ich floty.
1757 -- Na Sartosie coraz częściej dochodzi do buntów przeciwko księciu Lucciniemu. W końcu traci on kontrolę nad wyspą, gdy buntują się załogi flotylli najemnych galer. Wyspa szybko popada w anarchię i staje się pirackim legowiskiem.
1801 -- Obalony piracki książę Sartosy, Lucciano Soprania, zakłada Port Reaver w Lustrii. Pomimo licznych ataków Lizardmenów, udaje mu się przekształcić w dobrze prosperujący port handlowy, choć słynie zarówno jako siedlisko rzezimieszków i rabusiów, jak i przystań dla poszukiwaczy przygód i skarbów.
Era Oświecenia (od 2000 do dziś)[]
2379 -- Korsarze z Karond Kar rozbijają się w pobliżu pirackiej wysepki Sartosa. Aby uciec kradną kilka statków, w tym okręt flagowy pirackiego lorda Ernezio Porcurio. Elfy wynajmują załogę pirackich najemników i najeżdżają wybrzeża w pobliżu Remas i Luccini. Zostają zdradzeni przez najemników i stają się jeńcami kapitanów piratów, od których ukradli statki.
2458 -- Po wydarzeniach z bitwy o przypływy, wiele plotek rozchodzi się o porwaniu księżniczki infantek z Sartosy w przeddzień jej koronacji.
2502 -- Sułtan Cophera zaczyna szpiegować Rycerzy Magritta, po zniszczeniu kilku statków z jego floty. Przywódcą jego szpiegów jest Shihab Ibn Alim, arabyjski czarownik. Używając swoich dynów i informacji uzyskanych przez Shihaba Ibn Alima, Sułtan Kopru spiskuje przeciwko Rycerzom Magritta.
2522 -- Bitwa o Sartosę, Hrabia Noctilus napada ze swoją flotą na miasto Sartosa 13 dnia Nachhexen.
Rząd[]
"Rzucił dobre oko na zmęczone regimenty, ich kapitanowie stali na przedzie, czekając na rozkaz do ataku. Blackheart zauważył ich wszystkich, istoty wielu ras, wszystkie napędzane w służbie nienasyconej żądzy przygód, chwały i... przede wszystkim złota! On dałby im złoto!..."
-Opowieści o kapitanie Blackheart i jego lustriańskiej przygodzie
Twierdza Króla Piratów.
Miastem Sartosa nie rządzi żaden król, hrabia ani burmistrz. Kapłani i czarodzieje nie zbierają rad, aby udzielać mądrości. Nie ma szlachty, o której warto mówić. Sartosa jest miastem, którym rządzi tylko jedna siła - piraci. Teoretycznie każdy mieszkaniec Sartosy cieszy się takimi samymi swobodami, jak wszyscy inni. Jest to jednak wolność wynikająca z anarchii, w której nie ma prawie żadnych praw, z wyjątkiem siły i chęci jej użycia. W praktyce wszyscy mieszkańcy Sartosy zawdzięczają swoją lojalność i względy ludziom stojącym wyżej w drabinie społecznej. Na szczycie znajdują się Władcy Piratów, "emerytowani" kapitanowie pirackich statków, którzy przejęli płaszcz szlachty i próżniaczych bogaczy.
Na dobre i na złe, Sartosa jest niemal całkowicie wolna od polityki dominującej w innych miastach-państwach Tilei. Nie tylko jest to "wolne miasto", co oznacza niezależność od innych organów politycznych, ale także jednostki mają ogromną swobodę działania. Mimo że miasto jest anarchiczne i w większości bezprawne, mieszkańcy Sartosy nadal kierują się "kodeksem pirackim". Wszyscy piraci morscy uważają Sartosę za neutralny teren. Kapitan może zacumować przy jej nabrzeżu bez obawy, że zostanie aresztowany lub zastrzelony na miejscu przez urzędników, ale może być zmuszony stawić czoła swoim rywalom, jeśli ci zacumują w tym samym czasie.
W przeciwieństwie do Brionne, miasta, które otwarcie wita piratów i przymyka oko na ich interesy, Sartosa jest rządzona przez piratów. Jest zarządzana o wiele surowiej i skuteczniej niż jakiekolwiek inne miasto w Starym Świecie. W granicach portu obowiązuje Prawo Pirackie, zakazujące kradzieży i oferujące często niebotyczne kary dla morderców, złodziei, oszustów i zdrajców. Spory między kapitanami rozstrzyga Kapitan Sartosy - Król Piratów wybierany co roku spośród i przez kapitanów piratów przebywających w porcie.
Władcy Piratów[]
Niemal wszyscy piraci marzą o tym, by zdobyć wielkie łupy i przenieść się na emeryturę na Sartosie, gdzie będą mogli żyć jak pozłacani szlachcice. Najskuteczniejsi kapitanowie kupują lub budują ogromne wille w samej Sartosie lub na skalistych wzgórzach wzdłuż góry Ertinia. Niektórzy całkowicie rezygnują z życia i sprzedają swoje statki, podczas gdy inni zachowują nad nimi kontrolę, prowadząc działalność jak legalny biznes. Tak czy inaczej, Władcy Piratów żyją tak, jak żyją próżni bogacze.
Jako najbogatsi i najbardziej wpływowi ludzie na Sartosie, Władcy Piratów często pełnią rolę faktycznego przywódcy, rozstrzygając spory i przedstawiając "propozycje", które w innych krainach byłyby zbliżone do prawa. Przez większość czasu Władcy Piratów nie mają nic przeciwko temu, aby mieszkańcy Sartosy sami zajmowali się swoimi sprawami. Rywalizacja i konkurencja wśród Władców Piratów jest bardzo zacięta, a niektórzy z nich żywią ogromną urazę do swoich rówieśników. Aby jednak zachować stabilność, unika się jawnych działań przeciwko wrogom, a "problemy" rozwiązuje się za pośrednictwem pełnomocników, cichych zabójstw i innych podstępnych działań.
Piractwo jest siłą napędową Sartosy, a miasto ma otwarte ramiona dla każdego, kto przestrzega Kodeksu Piratów. Choć miasto ma skromną gospodarkę, w której produkuje się owoce morza, statki, liny i tym podobne, większość pieniędzy i towarów, które trafiają do Sartosy, pochodzi od piratów plądrujących statki handlowe pływające po Morzu Tileańskim lub małe, niestrzeżone miasteczka wzdłuż wybrzeża.